Wojsławice Войславичі וואיסלאוויץ

25 października 1918 roku Ochotnicy z Polskiej Organizacji Wojskowej pod dowództwem Antoniego Jurczuka rozbroili żołnierzy austriackich i węgierskich rezydujących na folwarku i stacji kolejowej. Razem z odzyskaną przez Polskę niepodległością zaczął się nowy etap w historii miasteczka.

Dane z powszechnego spisu ludności przeprowadzonego w 1921 roku podają, że Wojsławice liczyły wówczas 1187 wiernych katolickich, 444 prawosławnych, 3 ewangelickich i 835 wyznania mojżeszowego.

W II RP wprowadzono obowiązkową, bezpłatną, 7-letnią szkołę powszechną dla wszystkich dzieci od 7. roku życia. Szkoła stała się naturalnym miejscem spotkania dzieci chrześcijańskich i żydowskich. Ważnym miejscem spotkań społecznych, politycznych i kulturalnych gminy był zbudowany w 1926 roku dom ludowy.

Najważniejszym dniem w życiu miasteczka była, jak i dzisiaj, środa, kiedy odbywał się cotygodniowy targ. Trwało zwykłe wspólne życie, nie wolne od napięć, lecz wspominane przez ówczesnych mieszkańców miasteczka jako zgodne.

Wystawa stała w Izbie Tradycji Ziemi Wojsławickiej opowiada o wielokulturowej historii miasteczka.